این آقایانی که تشریف می آورند و سلام می کنند، نیّتشان چون جمع است یکی بالأخره حتما جواب بدهد. آخر مشکلش این است که گناهش تقسیم نمی شود، به هر کسی یک گناه مستقل می دهند، علی ای حال یکی از آقایون جواب را بدهد که تکلیف از بقیّه ساقط بشود.

خدا بیامرزد مرحوم ادیب را استاد ادبیّات ما. برای شما چند دفعه نقل کردم. قدیم فقط درس نبود، ایشان در هر هفته شاید چند تا نکته تربیتی و اخلاقی سر درس می‌گفت. یکی این بود که اگر کسی وارد می شد و بدون سلام وارد می شد، خیلی هم ادبیاتی صحبت می‌کرد، همین طور خطاب می‌کرد، برگردد برو بیرون، مجددا وارد شو و سلام کن و نیّت تو جمع باشد نه من که مشغول بحث هستم. و مقیّد بود حتما کسی که وارد می شود باید سلام بکند.
وقتی که سؤال می‌کردیم ما از ایشان می‌گفت نباید به چشم استاد نگاه کنید وقتی که استاد با شما صحبت می کند، باید سرت به زیر باشد، به چشم استاد نباید نگاه کنی.

آداب و قواعدی داشت، و واقعا اینها کارشان درست است. هر نکته ای که بود تذکّر می داد، علی ای حال، بگذریم، بالأخره همه چیز خلاصه شده است، علم خلاصه شده است، ادب هم خلاصه شده است.
۹۱.۱.۲۰