برای این که شیعه‌های زمان قدیم آدم فهمیده بودند. من یک قضیه برای شما نقل کنم، صاحب ریاض…
ریاض که می‌دانید چه کتابی است، ریاض خیلی کتاب مهمی است، صاحب جواهر کتابش را که می‌نویسد چون خیلی مورد استقبال قرار می‌گیرد مردم به او مراجعه می‌کنند، علما به او مراجعه می‌کنند، می‌گوید اگر می‌دانستم این طور این کتاب مورد اقبال قرار می‌گیرد ریاض می‌نوشتم، این صاحب ریاض است.
بعد شما ریاض را مطالعه کنید، یک مسئله را که می‌آورد استدلال به اصل می‌آورد، اجماع می‌آورد، روایت می‌آورد، کتاب می‌آورد، بحث معارض می‌آورد، کلی مطلب می‌آورد.
مرحوم میرزای قمی که در این جا مدفون است، که بعضی قائل هستند از بعضی یا از بسیاری از امام زاده‌های قم ـ البته غیر از حضرت، حضرت حسابش جداست ـ مقامش بالاتر است، از مرحوم میرزای قمی می‌پرسند که آسید علی ساکن کربلا مجتهد است؟ یعنی این صاحب ریاض مجتهد است یا مجتهد نیست، ببینید سؤال از اجتهاد چه کسی کردند، لذا شیعه‌های قدیم طور دیگری بودند.ـ

این را خوانده‌اید که این عبارت را مثل مرحوم آقای خوئی هم دارند در کتاب‌شان، اصلا یکی از چیز‌هایی که سنت بین شیعه‌های قدیم بوده التزام‌شان به نوافل یومیه بوده، الان متروک است، قَلّ و ندَر نوافل یومیه را به جا می‌آورند.
دو‌شنبه ۱۴۰۲.۷.۲۴ ـ ۳۰‌.۳‌.۱۴۴۵ ـ جلسه ۱۳