پروردگار متعال دوست دارد کسی را که جواد باشد با جود باشد نسبت به حق پروردگار متعال، ما که معمولا جواد نیستیم هر کاری که می‌کنیم در مقابل آن یک چیزی از خدا طلب داریم، اگر نماز می‌خوانیم می‌خوانیم که بعد از آن دعایی که می‌کنیم مستجاب بشود، اگر کاری انجام می‌دهیم داریم انجام می‌دهیم که یک چیزی به خودمان برسد بله، آن یکی بود که فرمود: «ما عبدتك طمعا في جنتك و لا خوفا من‏ نارك‏ و لكن وجدتك أهلا للعبادة فعبدتك» ولیکن واقع مطلب اگر انسان نسبت به پروردگار خودش جود داشته باشد، جواد باشد؛ یعنی در مقابل چیزی نخواهد که عملی را انجام بدهد امتثال را نخواهد انجام بدهد در مقابل آن چیزی از خدا بخواهد، جواد چنین شخصی است. این شخص می‌شود محبوب پروردگار متعال و می‌شود آدم؛ تمرین بکند کم کم بعضی از کارهای او این طور بشود. البته یک خورده مشکل است. ما درس می‌گوییم برای این که مشهور بشویم پس فردا رساله بدهیم، پس فردا شهریه بگیریم… فائده‌ای ندارد، همه آن‌ها برمی‌گردد به خودمان، کاری انجام بدهد انسان برای خدا چه در عبادات چه در معاملات چه در کارهایی که انجام می‌دهد.
والد معظم یک وقتی می‌فرمودند شخص می‌تواند کاری بکند تمام اعمال او عبادت بشود به این که همه کارهای خود را نیت کند که برای خدا انجام بدهد، حتی اگر استراحت می‌کند بگوید خدایا من استراحت می‌کنم که بعد سر کیف باشم که بتوانم خدمت بهتری، خدمت مهم‌تری، خدمت صحیح‌تری به خلق خدا بکنم. علی ای حال.